Ufaktan Ufaktan Kaçma Eylemleri

''Ahh! Sinir bozucu Tanrıça zırvaları... Günümü rol yaparak geçirmek gerçekten yorucu. Ve bu yorgunluğu en iyi uyku alabilir.'' diye düşünüyordu yatağa uzanırken. Valentina'nın onun mükemmel anne rolüne inanması da çok mutlu etmişti onu.

Yüzünde çarpık bir gülümseme rahatlık hissiyle derin bir iç çekip gözlerini kapatmıştı ki içinde patlayan büyük bir öfkeyle yataktan fırladı. Hayır, bu kendisinin hisleri değildi. Whisky’den geliyordu. Bir şeyle olmuştu. Başını hafifçe sağa yatırdı ve ayağa kalkıp üzerini giyindi.

Whisky doğu duvarı civarındaydı. Whisky’i bulduğunda ağaçların arkasından birilerini izlediğini fark etti. Karanlıktaki çaylağı görmek zor olmadı. Yaralandığını anlaması için ona bakması gerekmemişti tabiki. Önünde durmuş saldırmaya hazır bir kedi vardı. Kedinin Sona'yı seçeceğini daha önce duymuş - Aslında tam olarak duymuş sayılmaz. Whisky ona kedilerle ilgili bilgiler veriyor. - ve ihtiyacı olabileceğini düşündüğü kedi bakım malzemelerini odasına götürtmüştü.

"Sanırım burası iyidir! Ekipman değişimi!" dediğini duydu ve Sona’nın üzerindeki beyaz elbisesi yerini rahat kıyafetlere bıraktı. Çaylağın ne yapmaya çalıştığını anlaması için daha fazla izlemesine gerek yoktu. Sona "Yapalım şu işi!" dedi ve duvara doğru ilerlemeye başladığı sırada Wisteria kucağına Whisky’i aldı ve ağaçların arkasından çıktı. Sarı saçları uykudan kalmış gibi değil de daha çok kuaförden çıkmış gibiydi. Kıvrımlı kaşlarından birini kaldırdı ve onaylamaz bir yüz ifadesi takınarak ‘’Sona, bu saatte neden yatağınızda değilde burada olduğunuzu sorabilir miyim?’’ diye sordu ve ardından '' Aslında bunu sizi yatakhanenize geri götürürken anlatsanız daha uygun olur. Umarım oda arkadaşınızın bu konudan bir haberi yoktur. Aksi takdirde size yardım ettiği için o da suçlu olacak.'' diye ekledi ve yatakhanelere doğru yürümeye başladı. Sona'nın arkasından geleceğini biliyordu.

Sona tam duvara iyice yaklaşmışken kediden gelen tıslamalar daha da yükselmişti.Ama tıslamalar sanki kendisine yönelik değildi.Neler oluyor,bakmak için arkasını döndüğünde okulun yüksek rahibesiyle karşılaştı.
"Harika!Bir okuldan bile kaçamadın Sona!"
Düşünceleri kafasından geçiyor,bu sefer ağzından sesler çıkartmıyordu.Ama rahibenin zihin okuduğunu da gayet iyi biliyordu.Heey!Bunu kendisi gibi beşinci sınıftaki bütün çaylaklar biliyordu değil mi!Çaresiz gerçekleri anlatacaktı.Hoş yalan söyleme olayını sadece iş(!) başındayken yapıyordu ya neyse.Tam neler olduğunu anlatmaya başlayacakken rahibe yatakhanelere doğru ilerlemeye başladı.Sona da minik bi puf sesinin ardından rahibeyi takip etmenin iyi olacağını düşündü.
"Ekipman değişimi."
Az önceki kıyafetlerini giymesi bu kıyafetlerden daha normal kaçardı Sona için o yüzden bir önceki kıyafetlerini tekrar giyip rahibenin peşinden ilerlemeye devam etti.
"Ah Megumi mi?Onun bu olaydan hiçbir haberi yok.En son kontrol ettiğimde kulağında son ses Miyavi'nin rahatlatıcı (!) ezgileriyle uyuya kalmıştı...Aghh!"
Sona ayak bilediğinden gelen keskin acıyla olduğu yerde durdu.Ayağına doğru baktığında az önceki kedinin tıslayarak ayağını ısırdığını gördü.Sanki onu çekmeye çalışıyordu.
"Tanrıçam!Bu kedinin nesi vaaar!"
Hafifçe ayağını salladı.Psikopat kedi Sona'nın ayağını bırakınca Sona dizlerine kadar çıkan bir çizme geçirdi ayağına ve rahibeye açıklama yapmaya döndü.
"Şey sanırım böylesi daha iyi.Neyse dediğim gibi Megumi'nin bundan haberi yok.Bende dışarı çıkmak zorundaydım çünkü...Hmm...Birkaç bıçak elde etmek zorundayım.Gücümü biliyorsunuz.Ben bunu elimden geldiğince mükemmelleştirmeye çalışıyorum ve bıçaklarda bu gücümün bir parçası."
Her şeyi adam akıllı,rahat bir şekilde anlatmıştı Sona.Başkası olsa bu durumda biraz gerilebilirdi ama Sona alışıktı.Kız kaç kere polis karakolundan çıktı!Tabiki alışık!Oradan çıkabilmesinin tek yolu rahat bir şekilde konuşmak ve fazla inandırıcı olmaktı değil mi!Yalan söylemek,terlemek,kekelemek pek ona göre değildi.Aynı zamanda sabırsız biriydi de...
"Cezam nedir acaba?"
Bir an önce cezası neyse çekip kurtulmak istiyordu.Gerçekten sabırsız bir kızın tekiydi...