Zaman...

Yağmurdan sonra bahçeye çıktım. Ellerim cebimde derin nefesler alarak ıslak kokuyu içime çektim. Yağmurun bıraktığı büyülü kokuya bayılıyordum. Bazı şeyleri düşünmeme yardımcıda oluyordu. Mesela geçmişim gibi... Bir ürperti sardı bedenimi. Beni yalnız bilinmezlik korkutmuştur bu hayatım boyunca... Ve geçmişimden hep korkarak büyüdüm.
Derin bir iç çektim. Aynı şeyleri baştan sarıp düşünmek beni sinir ediyordu. Nyx geçmişim ne zaman gün yüzüne çıkacak? dedim içimden. Ama cevap yoktu. Her zaman benimle konuşmazdı. Genelde 2. kere tekrar edeceği sözler içindi bu hep. Cevapını biliyordum. Ama buna katlanamıyordum. Zaman denilen o illet kavram beni tüketiyordu. Çevremdeki sevdiklerim, tanıdıklarım, dostlarım beni hep güçlü ve yenilmez gördüler.
Tanrıya şükür duygularımı yansıtmakta beceriksizim. Yoksa düşmanlarım beni çoktan alt etmişlerdi.
Arkamda bir ses duydum. Dönmeme gerek yoktu. Gelen ne adamlarımdan biri ne de düşmanlarımdandı. Her adımı özgüven dolu bir kadındı yalnız.
"Merhaba Ava. Güzel bir gece değil mi?"dedim gülümseyerek.

Rp Out: Ava sende sıra (:

Yağmur yağmış...
Ellerimi bitkilerin yapraklarına sürtüp üzerlerinde kalan suyu silkelerken yağmur yağarken ne yaptığımı düşündüm. Buraya gelmeli, bir saçağın altında durup havanın temizlenişini, bitkilerin canlanışını izlemeliydim. Okuduğum kitaba o kadar dalmışım ki, yağmur sesini bile duymamışım.
İleride Brian'ı gördüm. Başı dik, elleri cebinde, etrafı seyrediyordu. Acaba kendisine özel bir an mıydı bu, yanına gidersem rahatsız olur muydu? Bu düşünceyle bir süre cebelleştikten sonra boşverdim. Eğer yalnız kalmak istiyorduysa, şu veya bu şekilde belli ederdi. Yanına doğru yürümeye başladım.
"Merhaba Ava. Güzel bir gece değil mi?" Brian daha yanına gelmeden farketmişti beni. Dönüp gülümsedi.
"Evet," dedim yanına giderken. "Çok güzel bir gece. Nasılsın?"

Bana yaklaşırken "Evet."diye cevap verdi. "Çok güzel bir gece."dedi etrafa bakarak sonra bana döndü "Nasılsın?"diye sordu. Omuzlarımı kaldırdım. "Karmaşık."dedim. Nefesimi verirken omuzlarımıda indirdim. Aslında doğru bir tarifti. Birazda bok çukura batmış gibiydim ama bu kadarını anlatabileceğimi sanmıyordum. Yanımdaki kadına baktım. Daha ilk gördüğümde diğerlerinden farklı bir özelliği olduğunu anlamıştım. Bu yüzden çekim gücüne karşı koyamıyordum. Yoksa yeni bir zayıflığım mı ortaya çıkıyordu? Sıkıntılı bir iç çektim.
Bana döndü "Bir sorun mu var? Yani istersen gidebilirim."dedi ve gitmeye yöneldiğinde kolundan tuttum. "Sorun sen değilsin ki Ava. Neden gidiyorsun ki?"dedim. Gözlerine baktım. "Ben... Ben..." diyecek birşey bulamıyordu. Güldüm ve kolunu bıraktım. "Ava diğer çoğu kadından farklısın. Senden bu yüzden hoşlanıyorum."dedim. Gülümsedim. Umarım bir ilk olarak samimiyetim yüzümde yansımıştır.

"Karmaşık," diye cevapladı Brian sorumu. Nefesini dışarı verip gevşedi. Düşünceli görünüyordu. Geçmişin hayaletleriyle yüzleşirken ben de aynı halde olurdum. Sanırım gerçekten yalnız kalmak istiyordu. Bakışlarını bana çevirdi ve sessizce bir iç çekti. Bunu bir doğrulama olarak aldım.
"Bir sorun mu var?" dedim yavaşça. "Yani, istersen gidebilirim..." Söylediklerimi yapabileceğimi, sorun etmeyeceğimi göstermek üzere bir iki adım geriledim ama kolumu tuttu. "Sorun sen değilsin ki Ava. Neden gidiyorsun ki?"
"Ben... Ben..." Nasıl açıklayacağımı bilemediğim için kekeleyip durdum.
Gülüp kolumu bıraktı. "Ava sen çoğu kadından farklısın. Senden bu yüzden hoşlanıyorum." Gülümsedi ve kalbimin atışları hızlandı. Sadece tek bir hareketiyle bir heyecan dalgasına kapılıyordum ve bu duyguya alışkın değildim. Çoğu kadından farklı olduğumu biliyordum; ama bu iyi bir fark mıydı, yoksa kötü mü bilmiyorum. Ama sanırım Brian iyi bir fark olduğunu düşünüyordu ve bunu yüzüne vuracak değildim. Ondan gerçekten hoşlanıyordum; sadece yakışıklı ve karizmatik olduğu için değil, tam bir erkek olduğu ve bana dünyanın en şahane kadınıymışım gibi hissettirdiği için; ki yaşadığım onlarca yıla karşın genelde minik bir çaylak kadar deneyimsiz ve budala hissederim kendimi.
Kafamdaki cümleleri toparlayabildiğimde konuştum: "Düşünceli görünüyordun, ben de yalnız kalmak istediğini sandım..." Sesim kesildi. "Ben de senden hoşlanıyorum," dedim aceleyle ve bir tutam heyecanla. "Bu yüzden anlayışlı davranmak istedim. Benim de gitmek istediğim yoktu aslında pek."

Ay´a doğru baktım. Bugün dolunay vardı. Asaleti o kadar büyüktü ki tüm kahinatı sarıyordu. Yıldızların onu kıskandıklarına eminim. Karanlığın içinde tam bir ışık şöleniydi.
Sanki Ay tüm görkemliğini Ava´ya veriyordu. Işığı onun teninde parlıyor, gözlerinde dalgalanıyordu.
Aniden sert bir rüzgar esti. Ava kollarıyla bedenini sardı. Ceketimi çıkartıp omuzlarına döktüm. O da cekete sarılarak ısınmaya çalıştı. Başını hafifçe sallayarak bana teşekür etti. Gülümseyerek ona baktım. Acaba onu hak edebilir miydim? Şimdiki zamanda etsem bile geçmiş bilinmezlikten çıkınca... Eğer... Eğer geçmişim Karanlık´la doluysa; Ava yinede beni sevmeye devam eder mi?
Ki bu sorulara daha zaman vardı. Ava´nın benimle ilişki yaşamak isteyip istemediğini bile bilmiyordum. Ahh Tanrıçam yine bilinmezlik!
Birden aklıma unuttuğum birşey geldi. Çekingen bir şekilde kafamı kaşıdım "Imm kabalığımı mazur gör. Sana nasılsın demeyi unuttum."dedim. Tavırlarıma güldü. Tatlı bir gülüşü vardı. Çekingenlikten çıkmama yardımcı olarak "Nasılsın Ava?"dedim.

Başını kaldırıp Ay'a baktı.
Biraz utansam da, bakışlarımı yüzünden çekemiyordum. Gözler 'bakma artık' emrine, ricasına, hatta yalvarışına kulak asmıyordu. Bir süre hafif çatık kaşlarına, düzgün burnuna ve elmacık kemiklerini kaplayan o dövmeye hayran olmaktan başka bir şey yapamadım.
"Imm kabalığımı mazur gör. Sana nasılsın demeyi unuttum." Biraz utanmış görünüyordu, gülmekten kendimi alamadım. "Nasılsın Ava?"
"İyiyim sanırım," diye cevapladım. "Bütün öğleden sonrayı kitap okuyarak geçirdim, yağmuru kaçırmama sebep olsa da güzel kitaptı, değdi." Tek bir kelimelik soruya nasıl bu kadar kelimeyle karşılık verebiliyorum?! Utançla güldüm, sonra devam ettim: "Böyle işte. Sen nasılsın? Dalgın görünüyorsun."
Bir ilişkide her zaman sınırlardan yanayımdır, ama bu sefer kendimi tutamamıştım. Keşke bana sorunun ne olduğunu anlatsaydı! Gözlerimi ona dikip beden dilinden bir şeyler çıkarmaya çalıştım...